Artnit

Nakon tople transavangarde osamdesetih, javlja se hladna transavangarda koja, prema tome, označava težnju da se odbrani status umetnosti i izrazita objektivna individualnost umetnika, kadrog da uznese sebe i svoju ulogu kroz formulisanje jednog jezika u okviru istorije umetnosti i, uopšte, u okviru istorije, pri čemu se potvrđuje "da je umetnost to što jeste".

S video trakama, video igrama, virtuelnom realnošću i sintezom brzih i elektronskih jezika, tehnologija je nesvesno stvorila školu neminovno preopismenjenih hroničara. Umetnička publika postaje "trenutna", "neposredna", provizornog i nedefinisanog porekla i obrazovanja. Ista ona koja u Americi iz automobila može da poseti muzeje na otvorenom i na brzinu pogleda ostvarena dela. Upravo se u Njujorku pojavljuje Elektronik art intermiks (Electronic Art Intermix), producent videoumetnosti raširene po celom svetu posredstvom sajber prostora međusobno povezanih preko Elektronik art kafea (Electronic Art Café) u Berlinu, Kelnu, Los Anđelesu, Tokiju, Rimu, Parizu, Santa Moniki i Kopenhagenu.