Feniks i grlica je alegorijska pesma o smrti idealne ljubavi. Kroz 67 tmurnih i zagonetnih stihova opisana je sahrana umrlih ptica feniksa i grlice, odnosno simbola savršenstva i predane ljubavi. Najglasnija ptica sedi na arapskom drvetu u kojem feniks gradi svoje gnezdo i priziva druge ptice da se svrstaju u pogrebnu povorku. Za tu sahranu, neke ptice nisu pozvane, kao što su "brutalna vrišteća sova" i "ptice tiranskog krila" osim orla, "pernatog kralja". Labudu u belom je dodeljena uloga sveštenika koji može pevati rekvijem. Zatim sledi žalopojka koja opisuje ljubav ptica koja je stvorila savršeno jedinstvo. Njihova ljubav je bila čvrsta i čista da su postali jedno, a čak i veće udaljenosti nisu mogle da ih odvoje. Iako su njihova fizička tela bila udaljena kilometrima, oni su bili ujedinjeni u duši.
Poslednjih 5 stihova pesme Feniks i grlica su lament ptica okupljenih na sahrani velikih ljubavnika. Iako feniks i grlica nisu mogu biti jedno dok su živeli, oni se ujedinjuju nakon smrti i čak ih ni smrt nije mogla pobediti i razdvojiti. Ali, pošto njihova ljubav nije fizička, već duhovna, oni nisu ostavili ni jednog potomka. Pesma se završava tužnom napomenom da je njihova smrt tog dana donela gubitak istine i lepote, a pristalica istine i lepote trebala bi da se moli za njihove duše.
