Bronzana statueta konja visoka je 40 cm, duga 33,5 cm, a teška 11,6 kg. Konj je modelovan u živoj pozi pokreta. Njegova izdužena figura sa tankim telom i nogama se modelira sa osvrtom na manje detalje. Na glavi su naglašene oči i otvorena usta. Griva se nastavlja preko glave i sa zadnje strane vrata i raspoređuje u stilizovane uvojke.
Kada se bronzana statueta konja prvi put pojavila 1923. godine, identifikovana je kao rano klasično remek-delo iz V veka pre nove ere. Bila je dugo smatrana za umetnički najznačajniji predmet u klasičnoj kolekciji muzeja. U kasnim 1960-im godinama, njena autentičnost je ispitivana na tehničkim osnovama, izazivajući intenzivnu naučnu raspravu. Nakon opsežne naučne analize, uključujući termoluminiscentno upoznavanje glinenog jezgra, njena autentičnost je potvrđena. Međutim, ponovno razmatranje stilskih karakteristika u svetlu dotadašnjih saznanja o stilovima u helenističkoj umetnosti dovelo je do povezivanja porekla statuete sa kasnim helenističkim periodom. U klasičnom periodu, velike statuete su bile prevashodno verske prirode. Statuete bronzanog konja ili konja i jahača su obično postavljali vlasnici konja na vrhovima stubova u svetinjama u znak sećanja na jednu ili više pobeda u konjskim trkama održanim na panhelenskim svetinjama Olimpiji, Delfima, Istmiji i Nemeji. Ova praksa je nastavljena u helenističkim vremenima, kada su korišćene, takođe mogućnosti za takve skulpture konja. Na primer, mogla se uređivati privatna kuća ili je takođe mogla biti napravljena za rimsko umetničko tržište, za koje su mnogi grčki umetnici stvarali radove u klasičnom stilu u I veku pre nove ere.
