Pesma Suton se sastoji od pet strofa. Stihovi su nepravilni, kao i rima koja je ponegde prisutna, ali nije određena jasno.
Pesnik počinje pesmu Suton slikom koja predstavlja nema preorana polja. U njima kao da je utkana smrt, jer ''sve na njima vene'' i strepi u strahu od smrti.
U drugoj strofi se personifikuje motiv smrti prikazivanjem drva koja su ''gola'' i ''uplakana''. Drva žele da mogu da budu kao ljudi i kao oni umru na bojnom polju. Ona su simbol svih vojnika koji su preživeli rat, čiji život je nakon rata samo tužna pogrebna povorka koja vodi ka njihovom kraju. Njihov život je mnogo gori nego da su poginuli na bojnom polju, jer bi bili onda poznati kao junaci, a sada su samo deo pompe koja prati pogreb svojih saboraca.
Treća strofa je monostih ''Polje je nemo''. U njemu je izražena ponovljena misao iz prvog stiha prve strofe, čime je naglašena tišina koja vlada poljima i koja nastaje nakon bitke i nakon smrti.
U četvrtoj strofi pesnik kaže da jedino što uznemirava opštu tišinu i nepokretnost je jato crnih, prognanih vrana, ili gavran, il' druga zloslutna ptica, koje ponekad prelete. Motivi vrana i gavrana naglašavaju jezu i smrt i simbolišu nesreće.
U petoj strofi pesnik uvodi motiv čoveka koji piše velikim slovom, pa tako on označava čovečanstvo. U stihu ''i čovek što se kroz suton skita'', označeno je čovečanstvo koje luta kroz sumrak civilizacije. Čovek je svestan da je ljudskosti u svetu došao kraj. On zna da je i njemu došao kraj i ''oseti da se u njegovom bolnom srcu kida po jedna tanka, zlatna žica''.
