Kao lekar u Neronovoj vojsci Pedanije Dioskorid obišao je Malu Aziju, Grčku, Italiju i južnu Francusku, gde je proučavao lekovite biljke i stekao veliko praktično znanje u prepoznavanju biljaka, njihovoj distribuciji i primeni u lečenju utemeljenom na medicinskoj tradiciji različitih delova Rimskog Carstva. Njegovo delo O lekovitim materijama pruža obilje podataka o biljnim lekovima koji su bili izvorište nauke o lekovitom biljkama i lekovima biljnog porekla sve do kasnog srednjeg veka i renesanse.
Delo O lekovitim materijama obuhvata u pet knjiga sveukupno antičko znanje u farmakologiji i primenjenoj botanici. Prva se odnosi na ulja, gume i ostale aromatične biljne materije, druga govori o životinjama i njihovim proizvodima, uključujući mast, mleko i med, žitarice i začinske biljke, treća i četvrta se uglavnom odnose na podzemne biljne delove, biljne sluzi i semenke, a peta govori o vinovoj lozi, vinima i mineralnim preparatima.
Pedanije Dioskorid je u delu O lekovitim materijama opisao više od 500 biljnih, životinjskih i mineralnih biljnih sastojaka. Biljke je razvrstao prema njihovim terapeutskim osobinama i dao opis spoljašnjeg izgleda cele biljke, staništa gde rastu ili se gaje, načina prikupljanja biljnih delova, izrade lekovitog preparata iz nje, kao i podatke o terapijskom delovanju biljaka. Preovlađuju biljke blagog delovanja, ali su korišćene i one koje sadrže alkaloide i druge materije jakog fiziološkog delovanja, kao što su kukurek, čemerika, mak, ljutić, tatula, bunika, velebilje. Od domaćih biljaka Dioskorid je najviše cenio vrbu, kamilicu, beli i crni luk, beli slez, bršljan, kantarion, koprivu, žalfiju, kičicu, korijander, peršun, morski luk i čemeriku. Na osnovu tih saznanja u ovom delu je opisao 657 biljnih lekova, 1000 medicinskih biljnih preparata i skoro 5000 njihovih mogućih terapeutskih učinaka, kao i određeni broj mineralnih i životinjskih lekova.
