Mada je, po svoj prilici, iskustvo umirućih da vide glasnike iz drugog sveta rasprostranjeno u svim kulturama (kao vrsta arhetipa, arhetipa spasioca, prema Jungu), u pojedinim kulturama postoji različita prijemčivost za ovu vrstu pojava. Tako se u Evropi i Americi daleko češće u trenucima umiranja "vide" bliska umrla lica, nego religiozne istorijske ili mitološke figure (Hristos, anđeli, svetitelji), dok je u Indiji ovakav odnos obrnut (tamo se vidi Krišna ili neko drugo indijsko božanstvo). Čini se, dakle, da religija, nacionalnost i kultura ne utiču na učestalost "onostranih pojava" u trenutku umiranja, ali utiču na vrstu pojavljivanja (srodnici ili religiozne figure). Zanimljivo je zapažanje istraživača da je procenat umirućih kod kojih se pojavljuje "onostrano" veći, ukoliko je njihovo obrazovanje veće. "Mističko iskustvo" pri umiranju kod religioznih češće je nego kod nereligioznih ljudi, ali je i broj neverujućih koji su "videli" srodnike u trenutku umiranja dovoljno veliki da se može postaviti hipoteza o arhetipskom poreklu ovakvih pojava.
Iz dela Mistička stanja
