Artnit

Švajcarski nadrealistički vajar i slikar italijanskog porekla Alberto Đakometi je skulpturu Gradskog trga izvajao 1948. godine. U to vreme je bio dobro upoznat sa egzistencijalizmom, a ova skulptura koja predstavlja metaforu čovečanstva koje egzistira na pola puta između bića i ništavila je mogla da se tumači na osnovu ovog filozofskog pravca. Danas se ova skulptura nalazi u Muzeju moderne umetnosti u Njujorku.

Pošto se vratio iz Italijе gde je proveo dva meseca 1875. godine, Ogist Roden je u Briselu izvajao svoje prvo delo u prirodnoj veličini, statuu muške figure. Prvo je nazvao delo Uništeni, u čijoj verziji je leva ruka držala koplje, ali je sklonio koplje jer se od njega iz određenih uglova nije video torzo. Nakon još dva naziva Buđenje i Pobeđeni, Roden se zadovoljio Bronzanim dobom, aludirajući na bronzano doba i “čovekovo uzdizanje od prirode“. Statuu Bronzano doba Ogist Roden je završio 1876. godine, a danas se statua odlivena u bronzi 1906. godine nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Francuska invazija Rima 1798. godine je poslala najslavnijeg neoklasičnog umetnika u Evropi Antonija Kanovu na sever. Na papin podsticaj je 1802. godine prihvatio poziv Napoleona Bonaparte da ode u Pariz da bi kreirao model njegovog poprsja pre nego što se vrati u Rim da bi dovršio celu statuu. 1806. godine je završio monumentalnu statuu Napoleona kao Marsa mirotvorca, iz koje je oko 1808-1814. godine izveo bistu, koja je postala jedna od važnih zvaničnih slika Napoleona. Ova bista se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Posuda sa tri zimska prijatelja pripada periodu kineske dinastije Ming koji se smatra vrhuncem rafiniranosti u umetnosti. Ona datira iz kasnog XVI veka. Na njoj su prikazane tri biljke poznate kao tri zimska prijatelja ili kao Suihan Sanyou, motiv koji simboliše Konfučijanske vrline izdržljivosti, skromnosti i hrabrosti. Ova posuda se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Statua Davida sa glavom Golijata iz oko 1470-1480. godine se smatra za jedno od remek-dela italijanskog renesansnog vajara i arhitekte Bartolomea Belana, učenika Donatela sa kojim je radio na mnogim projektima. Njegova sličnost sa Donatelovim čuvenim Davidom ogleda se u pozi heroja sa istaknutim bedrima i jednom podbočenom rukom i gigantskoj glavi Golijata ispred nogu. Danas se ova statua nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Među mermerne radove italijanskog vajara, zlatara i slikara Andrea del Verokija spada Bista mlade žene iz 1465-1466. godine, koja je često identifikovana, bez dokaza, kao ljubavnica Lorenca de Medičija Lukrecija Donati. Ova bista je pretrpela vremenom znatnu štetu i restaurirana je. Danas se bista nalazi u kolekciji Frik u Njujorku.

U antičkoj rimskoj religiji i mitu, Jupiter je bio kralj bogova i bog neba i groma. Kao patronsko božanstvo drevnog Rima, vladao je zakonima i društvenim poretkom i zato je često bio tema u antičkoj rimskoj umetnosti. Poznata je bronzana statueta Jupitera, koja pripada srednjem imperijalnom periodu polovine II veka nove ere. Danas se ova statueta nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Skulptura Dečak koji sedi pripada periodu kasnog kiparsko-klasičnog ili ranog helenističkog perioda, oko 325-300. godine pre nove ere. Napravljena je od terakote i na njoj su prikazani veoma realistički detalji figure koja sedi. Ova skulptura se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

U starom Rimu su se od stakla izrađivali ukrasni predmeti i nakit, posuđe za kozmetiku, a u domaćinstvu šolje, tacne, tanjiri, činije, boce, vrčevi, čaše raznih oblika i veličina. Poznata je Staklena gladijator šolja, koja pripada ranom imperijalnom periodu, neronskom ili ranom flavijanskom, iz oko 50-80. godine nove ere. Ova šolja se danas nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.

Drevni Meksikanci su koristili mnoge vrste kamena za pravljenje ritualnih i raskošnih predmeta. Tokom procvata Teotivakana, jednog od dva najveća grada pretkolumbovske Amerike u prvoj polovini prvog milenijuma nove ere, oniks mermer koji je bio poznat kao tecali se prvenstveno koristio za rezbarenje maski. Vekovima kasnije, verovatno kao rezultat poboljšanih veština rezbarenja, umetnici su bili u stanju da stvore iz njega posude nalik na izuzetne figure kao što je Majmun posuda, koja potiče iz X-XIII veka i pripada kulturi Miksteci. Danas se ova posuda nalazi u muzeju umetnosti Metropoliten u Njujorku.