Artnit

Francuski vajar Pjer Feliks Mašo je bio deo modernog dekorativnog umetničkog pokreta krajem XIX veka. On je stvorio predmete koji mešaju fantaziju i san sa buđenjem prirode, a neki elementi, kao što su ženska kosa ili draperija poprimili su neobičnu važnost. Njegova poznata statueta Tajna od mahagonija sa kovčegom od slonovače iz 1894. godine danas se nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Kao inkarnacija romantičarskog genija, Ludvig van Betoven je inspirisao brojne umetnike. Legenda kaže da je francuski vajar i pedagog Emil Antoan Burdel kao mladić, prelistavajući knjigu o kompozitoru bio pogođen njegovom fizičkom sličnošću s njim. Počeo je da sluša Betovenovu muziku i rekao: "... svaki vapaj ovog gluvog čoveka koji je slušao Boga je udario ravno u moju dušu." Između 1887. i 1929. godine, stvorio je 45 skulptura i mnoge crteže, pastele i akvarele Ludviga van Betovena. Bista Ludviga van Betovena iz 1903. godine se nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Privučen simbolizmom sa duhovnom primesom, italijanski vajar Leonardo Bistolfi je veći deo svoje umetničke karijere dizajnirao pogrebne spomenike izražavajući bol i misteriju smrti, što mu je donelo nadimak "vajar žalosti". Gipsani reljef Kolevka je jedan od reljefa koji je ukrasio spomenik u čast bitke kod mesta Madona di Kampanja di Kordovado u Italiji 1706. godine. On je postavljen 1906. godine, a danas se nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Ideja komemoracije velikih ljudi, sagledana kroz materijalizaciju njihove duhovne uloge skulpture i svetog poziva umetnika, odlikuje ceo opus francuskog vajara Davida d'Anžea. U tom duhu, on je stvorio istinsku panoramu velikih mislilaca svog vremena u obliku medaljona i bisti. 1829. godine posetio je Johana Volfganga fon Getea u Vajmaru i napravio njegovu bistu, koja se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

I na onim drumovima ne mogu da te zamislim drukčije nego umornog, kako odmotavaš, dan za danom, dugi lanac svoga trpljenja. Sam si mi govorio o tome: “Bilo je teško“, pričao si mi, “sa onom tvojom teškoćom izražavanja koja se pretvarala u čudan lakonizam. Bilo je teško, ali... Igo!“ I sve mi je bilo jasno. Jer ono što ti je davalo snagu u teškom i napornom iskušenju bilo je isto ono što je održavalo krstaše, satrvene od umora: ljubav, vera - i sveci.

Tokom Francuske revolucije katedrala Notr Dam, poznata po imenu Bogorodičina crkva je bila potpuno oskrnavljena, a veći deo religijskih dragocenosti oštećen ili uništen. U julu 1801. godine vraćena je Katoličkoj crkvi u užasnom stanju. Svojim romanom Notre-Dame de Paris, što u prevodu na srpski jezik znači Notr Dam u Parizu, a često se prevodi kao Bogorodičina crkva u Parizu ili Zvonar Bogorodičine crkve u Parizu, objavljenom 1832. godine, Viktor Igo je uspeo da probudi svest ljudi i time utiče na kasniju obnovu katedrale.

Kamil Klodel je uradila skulpturu Valcer oko 1895. godine, pri kraju svoje desetogodišnje strastvene ljubavne veze sa Ogistom Rodenom, ispunjene sukobima, napornim radom, raspravama i na kraju razočarenjem. U stilu i duhu, skulptura ju je uvela kao značajnu vajarku, pokazujući ljubav prema stvaranju pokreta u čvrstoj formi i njen interes za psihologiju odnosa parova. Danas se ova skulptura nalazi u Muzeju Roden u Parizu.

Papa Julije II poziva Mikelanđela Buonarotija 1506. godine u Rim i daje mu zadatak da izradi nacrt i izvede njegovu grobnicu. Za grobnicu Julija II, Mikelanđelo radi i grupu Robova od 1513. do 1536. godine, od kojih su dva najpoznatija Pobunjeni rob iz 1513. godine i Umirući rob nastao između 1513. i 1516. godine. Ostale robove je Mikelanđelo samo delimično isklesao, ostali su nedovršeni, i dalje zarobljeni u bloku mermera. Statua Pobunjenog roba danas se nalazi u muzeju Luvr u Parizu.

Kao savetnik za crtanje, francuski vajar i slikar Žan Batist Karpo je dobro poznavao mladog princa, jedinog sina francuskog cara Napoleona III i carice Evgenije. On mu je bio model za poznatu mermernu grupu Krunisani princ i njegov pas Nero, a drugi dečak je pozirao alternativno kako bi se mogao usredsrediti na detalje na odeći. Ova mermerna grupa iz 1865. godine danas se nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Francuski vajar Antoan Avgustin Preo je pripadao romantičarskom pokretu. Kao i većina romantičarskih umetnika voleo je Vilijama Šekspira i pozajmio njegovu temu za bronzani reljef Ofelija iz 1876. godine, koji je dizajniran kao pogrebna ploča srednjeg veka ili renesanse, ali čija je skulptura ipak predstavljena kao slika. Ovaj reljef se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.