Kad zastanem, sav zadrhtim, jer se svuda groblje stere,
Groblje sveto slatkih nada, groblje sveto žarke vjere.
Zanesem se i jauknem na zgarištu ideala,
I spustim se s gorkom tugom gdje j' pošljednja nada pala.
Svuda pustoš, nigdje znaka, da se širi život danka!
Sledilo se, izumrlo u grobnici vječna sanka.
I pošljednja suza pade na grobnicu osveštanu
Ostavljajuć' bjedni život izmučenom sirotanu.
