Ričard Dibenkorn je tvrdio da su na slike poput Žena na verandi delimično uticali njegovi prijatelji američki slikari Elmer Bišof i Dejvid Park, koji su se od pejzaža okrenuli prema figuri. Takođe, on se ugledao na rad evropskih modernista kao što su Edgar Dega (u usamljenoj, zamišljenoj figuri), Pjer Bonar (u raskošnoj boji), Anri Matis (u spajanju trodimenzionalne figure sa suštinski dvodimenzionalnom apstraktnom pozadinom) i nemački ekspresionisti (u licu nalik maski i slobodi poteza četkice). Iz njihovih primera naučio je da slika jedinstvenu figure, prožetu nivoom ljudske psihologije i ugrađenu u apstraktni dizajn površine. Na slici Žena na verandi je prikazana žena u tamnoj haljini koja sedi na stolici ispruženih ruku na rukohvatu. Ona nema prepoznatljiv identitet, tretman lica je generalizovan. Izgleda kao da nastaje organski, spontano iz veličanstvenih polja boja. Ali, njena usamljenost i zamišljenost je u kontrastu sa raskošnim i jarkim bojma koje dominiraju slikom.