Pol Gogen se portretisao u "tahićanskom" dekoru svog novog ateljea koji je oslikao žutom i maslinastozelenom bojom. Imidž koji on postavlja je neutemeljeni umetnik, sa "primitivnim" karakteristikama, čija je robusnost istaknuta jednostavnim potezima četkicom i grubim materijalom platna. Iza Gogena kao ogledalo stoji čuvena Manau Tupapaua, po njegovom mišljenju najvažniji i najznačajniji njegov rad za vreme boravka na Pacifiku. Na desnoj strani slike je plavo-žuta odeća ispunjena ornamentima, koja se sastoji od duge tkanine umotane oko tela i uvučene u struk ili ispod pazuha, koja se tradicionalno nosila u jugoistočnoj Aziji.
Na poleđini slike Autoportret sa šeširom, Pol Gogen je naslikao lako iskrivljeno lice svog mladog prijatelja Vilijama Molara, vagnerijanskog muzičara, koji je bio povezan sa evropskim boemskim umetnicima Monparnasa u to doba, od kojih su neki, poput Strindberga i Durija pomogli da pažnja javnosti bude usmerena na Gogenov rad.
Dve strane slike Autoportret sa šeširom pružaju dobar rezime zime 1893-1894. godine kada je Pol Gogen bio u Parizu. U ovom kratkom periodu on je postavio osnove za uvođenje “primitivizma“ u evropsku kosmopolitsku avangardu na prelazu dva veka.
