Na slici Lucernsko jezero su prikazane planine, jezero, nebo i sunce. U jezeru se odražavaju istovremeno, i sunce i planine.

Slika Lucernsko jezero se ističe zbog svoje jednostavnosti. U kompoziciji slike, koja je čisto prikazana u plavim i žutim vodenim bojama ne postoji ni jedna samostalna linija. Žuta sunčeva svetlost je vidljiva iza plavog planinskog masiva sa pokrivenim snegom u blistavim belim oblastima. Vrh masiva je sakriven iza teške horizontalne trake od oblaka, ispred koje tamnoplavi planinski venci štrče u jezeru na obe strane, a njihove refleksije misteriozno svetlucaju u plavetnilu vode jezera. Plava boja dominira na slici i označava mir i spokojstvo. Izgleda kao da će plava i žuta boja da se pomešaju, i zato Emil Nolde stvara prelaz ka refleksijama hladnog sunca, koje postaju sve nepravilnije i postepeno blede kako su bliže prvom planu slike.

Slika Lucernsko jezero je dvosmislena i ostavlja puno prostora posmatraču za tumačenje. Može da se posmatra kao izlazak ili zalazak sunca. Suština ove kompozicije je u napetosti između suptilnih prelaza dve boje i oblika koji se razvijaju od njih. Ovi oblici se na trenutak spajaju, i međusobno su disocijativni. Plava boja se napred ističe, a žuta boja se povlači. Vidljiva je suprotnost providnog i neprovidnog, tamnog i svetlog, hladnog i toplog, kao i u predstavljanju iznad i ispod, levog i desnog, dalekog i bliskog. Na osnovu ovih polariteta, koje je iskazao kao "dvojnost", Emil Nolde je došao do harmonije.