Ernst Ludvig Kirhner se 1918. godine preselio u Frauenkirch blizu Davosa, gde je živeo u farmerskoj kući na Alpima i uglavnom slikao planinske pejzaže i scene seoskog života do svoje smrti, 1938. godine. Njegovi pejzaži često alegorijski prikazuju ljude neopterećene civilizacijom i u miru sa prirodom. Posle dužeg perioda depresije, a nakon što su nacisti proglasili njegova dela "degenerisanim" 1937. godine, on je počinio samoubistvo.
Zimski pejzaž na mesečini je očigledno Kirhner naslikao sa prozora svoje kuće u blizini Davosa jedne vrlo grozničave noći. Osnovne boje - crvena, žuta, plava kojima su naslikani nebo i drveće, mesec i oblaci, planine - oblikovale su raspored na slici na najjednostavniji način. Ipak, slika odaje efekat beskonačne složenosti. Drveće, nebo i kuće, kao da dolaze od negde, baš kao i ljudi prisutni na slici. Jarke boje i grubi potezi četkice ukazuju na čoveka koji je u skladu sa prorodom. Čudesna energija "gura" pejzaž u postojanje, sa žutim oblacima koji prolaze preko neba i neobičnim crvenim drvećem, kao i figurama na slici.
Slika Zimski pejzaž na mesečini jasno oslikava prepoznatljiv alpski planinski pejzaž, ali Ernst Ludvig Kirhner je u njega uneo svoj stil i mentalnu perspektivu. Alegorijski predstavljajući čoveka u miru sa prirodom on se idealno, ali oštro suprotstavlja sopstvenom ratnom iskustvu i depresiji.
