Artnit

U nastojanju da obnovi istorijsko slikarstvo, francuski slikar i ilustrator Džejms Tiso u ranim 1860-im godinama traži nove teme i novi stil. Uzimajući inspiraciju iz književnosti oživeo je i teme iz istorije slikarstva. Za svoju poznatu sliku Susret Fausta i Margarete, koju je naslikao 1860. godine uzima temu iz romana Faust Johana Volfganga fon Getea, objavljenog 1808. godine. Ova slika se danas nalazi u muzeju Orsej u Parizu.

Junakinja drame Faust Johana Volfganga fon Getea, Margareta je heroina, nastala u stilu perioda romantizma u književnosti, što znači da ona ima tragičan život i kraj. Kada jednog dana sretne Fausta u crkvi, ona je moralna, nevina, poštena, vredna, odana kćerka, a nakon njenog povezivanja sa njim ona na kraju visi na vešalima. Margaretina tragedija predstavlja dramu za sebe, a u njenom liku se ogleda sfera božanskog, oblast čiste duševnosti.

Johan Volfgang fon Gete je u drami Faust stvorio veoma složen i snažan lik glavnog junaka, Fausta i uzdigao ga do predstavnika čovečanstva. Za razliku od glavnog junaka u istoimenoj knjizi za narod, Geteov Faust dosledno traži istinu. Kao tipičan predstavnik čovečanstva Faust na kraju nalazi sreću u radinosti, odriče se uživanja, hoće stvaralaštvo, i kao čovek stvaralac približava se Bogu.

U svom najvećem delu Faust Johan Volfgang fon Gete propoveda o kosmičkom zbivanju čije je središte čovek. Zlo oličeno u Mefistofelesu postaje negativni pokretač u žudnji Fausta za životom i njegovoj silnoj potrebi za delovanjem za dobro ljudi. Mefistofeles je nejasan karakter, zapravo, samo dijaloški partner Faustu, čoveku lepe duše, Faustu koji ispituje drugu vrstu pogleda na svet.

Johan Volfgang fon Gete je svoje remek-delo Faust stvarao preko četrdeset godina. Prvi fragment iz njega objavio je 1790. godine, prvi deo izašao je 1808., a drugi posle njegove smrti, 1832. godine. Faust predstavlja sintezu čitavog Geteovog stvaranja i spada u najveća dela svetske književnosti po dubini misli i po lepoti jezičkog iskaza.