Ljiljan potiče iz starog Egipta. Smatran je za simbol lepote i vladarskog dostojanstva.
U staroj Grčkoj ljiljan je bio posvećen Zevsovoj saputnici i vrhovnoj boginji Heri, zaštitnici braka i potomstva. Po jednom mitu beli ljiljani su nastali iz kapljica njenog mleka koje su pale na zemlju.
U starom Rimu ljiljan je bio posvećen boginji ljubavi Veneri. Prema rimskoj legendi, kada se Venera uzdigla od morske pene videla je ljiljan i nakon toga je bila toliko opsednuta ljiljanima da im je zavidela na belini i lepoti. Zato im je darovala "ružan" tučak, simbol pohotne želje.
Za vreme svadbenih svečanosti ljiljan je bio korišćen kao simbol čistote i plodnosti u staroj Grčkoj i Rimu. Mlada je na glavi nosila svadbenu krunu od ljiljana zajedno sa klasjem pšenice - simbolom plodnosti. I danas se često koristi na venčanjima, jer simboliše izbor voljene osobe.
U Aziji je ljiljan predstavljao simbol brige, milosti i saosećajnosti, ali i izobilja, plodnosti i bogatstva. Prema kineskoj tradiciji ljiljani u vrtu predstavljaju zlato i donose bogatstvo.
Hrišćanstvo u ljiljanu vidi bezgrešnost, čistotu, čednost. Veruje se da svaki deo cveta nosi neki atribut Device Marije. Tako su listovi ljiljana simbol njene skromnosti, stabljika simbol njene vere i pobožnosti, a beli cvetovi simbol njene nevinosti i bezgrešnog začeća.
Beli ljiljan se često povezuje sa tugom i suzama. Prema Bibliji, uskrsni ljiljan je rastao u Getsemanskom vrtu, gde je Juda izdao Isusa Hrista. Prema legendi, beli ljiljani su nikli na mestu gde su u poslednjim trenucima života kapale suze i znoj Isusa Hrista. Prema predanju kada je Eva izbačena iz Edenskog vrta prolila je iskrene suze kajanja, iz kojih su nikli i ljiljani.
U Evropi se heraldički ljiljan povezuje uglavnom sa francuskom monarhijom, čiji je grb do 1376. bio prekriven ljiljanima, a od 1376. godine se sastojao od tri zlatna ljiljana. Simbol je i grada Lila u Francuskoj.
Grad Firenca u Italiji se prostire sa obe strane reke Arno u obliku cveta ljiljana koji je i njen simbol od davnina, a na grobu Medičija se pojavio u XVI veku.
