Etimološki reč hipokrizija potiče od grčke reči hypokrisis, što znači gluma. U antičkoj Grčkoj hipokrit je bio pojam za glumca ili osobu koja namerno zavarava druge.
Bez obzira što se pojam hipokrizije primenjivao na bilo koju vrstu javnog izvođenja uključujući i umetnost retorike, hipokrit je u antičkoj Grčkoj bio tehnički izraz za pozorišnog glumca, a ne za javne ličnosti. U IV veku pre nove ere u Atini je veliki govornik i istaknuti državnik Demosten ismejao svog rivala Eshina, koji je bio uspešan glumac pre stupanja u politiku, pošto je smatrao da je hipokrita i da ga njegova veština imitiranja znakova na sceni čini nepouzdanim političarem. Ovaj negativan pogled na hipokrite, možda u kombinaciji sa rimskim prezirom prema glumcima, kasnije je bio u senci prvobitnog neutralnog pojma hipokrizije. Modernom pojmu hipokrite ili licemera, ne samo gluma ili pretpostavka o falsifikovanoj ličnosti, daje svoju negativnu konotaciju.
Mnogi sistemi verovanja osuđuju ponašanje u vezi sa hipokrizijom ili licemerjem. Ali, danas se često ono smatra za neophodan ili koristan deo ljudskog ponašanja i društva, na šta ukazuju i istraživanja.
