Američki sociolog Talkot Parsons smatra da se ljudska bića rađaju ne samo kao najbespomoćnija bića među svim životinjskim vrstama, već da se rađaju snabdevena samo određenim brojem nagona i refleksa, kao nehumanizovana, nekultivisana, nesocijalizovana, biološka bića. Zato je za njega rađanje svake nove generacije "najezda varvara".

Ono što čoveku omogućava da postane kvalitativno drugačiji od drugih živih bića je proces učenja u društvenom okruženju, koji se naziva proces socijalizacije. Sociolozi i antropolozi definišu socijalizaciju kao sticanje znanja, motiva i stavova koji su potrebni za izvršenje sadašnjih i budućih uloga pojedinca u društvu. Psiholozi definišu socijalizaciju kao proses socijalnog učenja putem koga jedinka stiče socijalno-relevantne oblike ponašanja i formira se kao ličnost sa svim svojim specifičnim osobinama.

Najvažniji činioci koji neposredno utiču na socijalizaciju jedinke u procesu njenog rasta i razvoja su agensi socijalizacije. Oni posreduju, prenose sisteme vrednosti, uzore i norme na jedinku koja se socijalizuje. Glavni agensi socijalizacije su: porodica, obdanište, škola, grupa vršnjaka, crkva, društvene organizacije i sredstva masovne komunikacije.

Socijalizaciju prate procesi konformizam i nonkonformizam. Konformizam je nekritičko prihvatanje svega onoga što društvo prenosi na pojedince i vezuje se za ljude koji nemaju svoje mišljenje, kao i "ispiranje mozga" i povinovanje mišljenju većine. Nonkonformizam je kritičko promišljanje datog i vezuje se za ljude koji razmišljaju glavom, prvo promisle i onda iznesu svoj stav. Ovi ljudi se ne podređuju ustaljenim konvencijama, običajima i vladajućim mišljenjima.